لامین یامال؛ پدیده بارسلونا، از کوچه پس‌کوچه‌های روکافوندا تا تسخیر جهان فوتبال
اقتصاد۱۰۰- لامین یامال، ستاره نوجوان بارسلونا که با درخشش خود جهان فوتبال را شگفت‌زده کرده، نه تنها در زمین بازی، بلکه در زندگی شخصی و ارتباط با ریشه‌هایش نیز چهره‌ای منحصربه‌فرد است. این گزارش نگاهی دارد به ابعاد مختلف زندگی و شخصیت این پدیده ۱۷ ساله؛ از تلاش برای حفظ حریم خصوصی تا ارتباط عمیق با محله و خانواده.
لامین یامال ، ستاره ۱۷ ساله بارسلونا ، با سرعت خیره‌کننده‌ای به شهرت جهانی دست یافته و اکنون با ابعاد جدیدی از زندگی حرفه‌ای و شهرت روبرو است. شهرتی که گاهی مدیریت آن دشوار می‌شود؛ آنچنان که ماه گذشته در جشن «سانت جوردی» در بارسلونا، پس از حضور در خیابان‌ها برای لذت بردن از مراسم، به دلیل انبوه مردم مجبور شد به هتلی پناه ببرد. او حالا گاهی برای حفظ حریم خصوصی خود با چهره پوشیده بیرون می‌رود؛ کاری که در تابستان گرم بارسلونا دشوارتر می‌شود.
حریم خصوصی و ارتباط با ریشه‌ها
در تلاشی برای داشتن فضای خصوصی بیشتر، یامال اوایل امسال از خوابگاه لا ماسیا خارج شد و به آپارتمانی در نزدیکی آن نقل‌مکان کرد. باشگاه بارسلونا برای او که بازیکنی اهل کاتالونیاست (و معمولاً لا ماسیا برای بازیکنان غیر بومی است) استثنا قائل شد، چرا که می‌دانست با استعدادی استثنایی روبرو است. اما این تغییر محل زندگی به معنای فاصله‌گرفتن از ریشه‌هایش نیست. یامال هنوز هم با فروتنی در بازی‌های تیم‌های دوم و تیم زنان بارسلونا در ورزشگاه یوهان کرایف حضور می‌یابد، حتی درست روز پیش از ال‌کلاسیکو.
حلقه نزدیکان؛ از خانواده تا رختکن بیشتر اوقات آزاد یامال با نزدیک‌ترین افراد زندگی‌اش می‌گذرد: پسرعمویش محمد (پسر عبدال و رانندهٔ شخصی‌اش) و دوست دوران کودکی‌اش سهیب. این سه نفر تقریباً همیشه در کنار هم هستند. در رختکن بارسلونا، دوستان نزدیکش شامل بازیکنانی مانند آنسو فاتی، آلخاندرو بالده، گاوی و هکتور فورت هستند؛ چهره‌هایی که با او در مسیر رشد در لا ماسیا همراه بوده‌اند.
الگوها، سبک بازی و پتانسیل آینده در زمین بازی، یامال رافینیا را الگوی خود می‌داند. جابه‌جایی رافینیا به جناح چپ، راه را برای تثبیت درخشش یامال در سمت راست باز کرد. او بارها گفته می‌خواهد شبیه نیمار باشد و فعلاً هم سبک بازی‌اش بیشتر به تکنیک و دریبل‌زنی نیمار شباهت دارد تا مسی. حتی رنگ موی بلوندش از نیمار الهام گرفته است. حرکت نمادین او، پاس خارجی‌پا معروف به «تریولا»، بیشتر شبیه چیزی‌ست که در بازی‌های رایانه‌ای دیده می‌شود تا تمرینات معمول. دیواری در منطقه گراسیا با نقاشی دیواری او در حال اجرای این پاس با دکمه‌های کنترلر پلی‌استیشن، گواه این موضوع است. اما در خود باشگاه، باور دیگری نسبت به آینده یامال وجود دارد. آن‌ها معتقدند که او روزی به نقشی مرکزی‌تر، جایی میان شماره ۱۰ و ۹ کاذب، همان‌طور که مسی در اوج خود برای بارسلونا بازی می‌کرد، خواهد رسید. به گفته یکی از اعضای باشگاه: «وقتی بازی گره می‌خورد، او توپ را می‌خواهد. همان حسِ "توپ را بده به من و بگذار درستش کنم." این، همان چیزی‌ست که مسی داشت.» این ویژگی نشانه‌ای از پتانسیل رهبری و گره‌گشایی در سخت‌ترین لحظات است.
زندگی خارج از زمین و ابعاد تجاری خارج از مستطیل سبز، یامال مانند بسیاری از هم‌نسلانش به دنبال یادگیری مهارت‌های جدید است: رانندگی، زبان انگلیسی و آشپزی. بازی‌های رایانه‌ای و استریم نیز بخشی از سرگرمی‌های معمول اوست. یامال خود بارها گفته اگر فوتبالیست نمی‌شد، یک اینفلوئنسر بود؛ این موضوع نشان از آگاهی او نسبت به برند شخصی‌اش دارد. او هنوز هم با حوصله در جلسات عکاسی بیش از حد انتظار می‌ماند، هرچند باشگاه تلاش می‌کند برنامه‌های خارج از زمینش را محدود نگه دارد، زیرا تقاضا از سوی رسانه‌ها و اسپانسرها بی‌وقفه ادامه دارد.
ریشه در روکافوندا و الهام‌بخشی برای یک محله یامال ارتباط عمیقی با محله‌اش، روکافوندا، دارد. او امسال برای نخستین بار ماه رمضان را به طور کامل رعایت کرد و در شب‌هایی که می‌توانست، به روکافوندا بازمی‌گشت تا کنار خانواده افطار کند. پدرش مونیر، حالا به لطف موفقیت پسر، در بارسلونا صاحب خانه است. خانواده‌اش همگی در لحظات مهم کنار او هستند؛ از حضور در فینال کوپا دل‌ری در سویا تا حضور در نیوکمپ برای تماشای بازی مقابل ویارئال و مراسم اهدای جام لالیگا. در رستوران عبدال در روکافوندا، کارت VIP یامال از شب فینال سویا با افتخار پشت پیشخوان نصب شده است؛ نمادی از افتخار محله به "پسر خود". رشد یامال در زمین‌های فوتبال خیابانی روکافوندا، با قوانین نانوشته‌ی "بدون اوت، بدون کرنر"، شکل‌دهنده سبک بازی آزاد و خلاقانه او بوده است. جمله‌ای که او در نخستین نشست خبری رسمی‌اش گفت، عمق این تأثیر را نشان می‌دهد: «ترس؟ من همه ترس‌هایم را مدت‌ها پیش در پارک محله‌ام جا گذاشتم.» امروز، در محله روکافوندا، دیواری با این پیام نصب شده است: «در روکافوندا، بیشتر لامین یامال، کمتر تخلیه اجباری.» این جمله نشان می‌دهد که چگونه حضور و موفقیت یامال، نمادی از امید و غرور برای این محله شده و سایه مشکلات اجتماعی را کمرنگ‌تر کرده است. زمانی در بارسلونا، همه می‌خواستند شبیه مسی باشند، اما حالا، در محله‌ی روکافوندا و فراتر از آن، بسیاری از نوجوانان رؤیای تبدیل‌شدن به لامین یامال را در سر می‌پرورانند؛ پسرکی که به نظر می‌رسد جهان فوتبال زیر پای او قرار دارد.
خلاصه پروفایل تحلیلی لامین یامال:
گزارش تحلیلی، لامین یامال، پدیده ۱۷ ساله بارسلونا را فراتر از یک فوتبالیست بررسی می‌کند. این گزارش به چالش‌های شهرت و تلاش او برای حفظ حریم خصوصی (از جمله خروج از لا ماسیا) می‌پردازد، اما تأکید می‌کند او ارتباط عمیقی با ریشه‌ها، خانواده (پدر، پسرعمو، دوست دوران کودکی) و محله‌اش روکافوندا دارد. سبک بازی او متأثر از فوتبال خیابانی و الهام‌گرفته از نیمار است، اما باشگاه پتانسیل مسی‌گونه‌ای در او (از نظر نقش گره‌گشا در بازی) می‌بیند. فعالیت‌های خارج از زمین او (یادگیری مهارت‌ها، سرگرمی‌ها، رعایت رمضان) و پتانسیل تجاری‌اش نیز مورد اشاره قرار گرفته است. گزارش نتیجه می‌گیرد که یامال با وجود شهرت جهانی، به ریشه‌هایش وفادار مانده و به نماد امید و الهام‌بخش، به ویژه در محله‌اش، تبدیل شده است.
