تفال به حافظ ۱۲ خرداد ۱۴۰۴ - راز و رمز زلف مشکین در فال امروز

گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت
ور ز هندوی شما بر ما جفایی رفت رفت

برق عشق ار خرمن پشمینه پوشی سوخت سوخت
جور شاه کامران گر بر گدایی رفت رفت

در طریقت رنجش خاطر نباشد می بیار
هر کدورت را که بینی چون صفایی رفت رفت

عشقبازی را تحمل باید ای دل پای دار
گر ملالی بود بود و گر خطایی رفت رفت

گر دلی از غمزه دلدار باری برد برد
ور میان جان و جانان ماجرایی رفت رفت

از سخن چینان ملالت‌ها پدید آمد ولی
گر میان همنشینان ناسزایی رفت رفت

عیب حافظ گو مکن واعظ که رفت از خانقاه
پای آزادی چه بندی گر به جایی رفت رفت

شرح لغت: در این غزل، نیازی به معنی لغات نیست زیرا کلام حافظ ساده و روان است.

شرح و تفسیر عرفانی

حضرت حافظ در ابیات سوم تا پنجم با بیانی حکیمانه و شیرین چنین می‌گوید:

اگر دلی به واسطه عشوه و دلربایی یار رنجیده شده باشد، باید فراموش کنید و تامل نمایید، چراکه این آزردگی‌ها در مقابل بزرگی و عظمت عشق هیچ اهمیتی ندارد. اگر میان عاشق و معشوق بگو مگویی پیش آید، نباید آن را به دل گرفت.

در رویارویی با بدگویی‌ها و غیبت‌های سخن‌چینان نیز، بار ملامت آن‌ها را باید بر دوش کشید و اگر میان دوستان و یاران حتی ناسزایی پیش آمد، باید با بزرگواری عفو و گذشت نمود.

در مسیر عشق، هیچ دلخوری یا رنجشی معنا و مفهوم ندارد. بلکه همان رنج، بخشی از لذت عاشقی است.

اکنون خود، نیت کرده و این غزل را تفسیر کنید.

در ارتباط با افرادی که محبوب و عزیز دل شما هستند، سختگیر نباشید. اگر از آنها خطایی سر زد، دلخوری و کینه را از دل بیرون کنید. شرط عاشقی صبر و بردباری است. دل را از کدورت پاک کنید و به یاد داشته باشید که ملامت‌ها و سرزنش‌های اطرافیان نباید شما را دلسرد کند. از گرفتار شدن در قید و بندهای دنیوی پرهیز کنید تا در نهایت به مراد دل خود برسید.