کارگران قرارداد موقت چند سال انتظار برای دائمی شدن دارند؟

جزئیات آیین‌نامه تبصره ۱ ماده ۷ قانون کار

طبق این قانون، حداکثر مدت قرارداد موقت برای کارهایی با ماهیت غیرمستمر تعیین شده است. این آیین‌نامه که پس از سال‌ها در بهمن ماه ۱۳۹۸ توسط هیئت وزیران تصویب شد، حداکثر چهار سال را برای این قراردادها تعیین کرده و زمان اجرایی شدن آن را به بهمن ۱۴۰۲ موکول کرده است.

وضعیت اجرای این قانون تا کنون

بر اساس گفته‌های محسن باقری، نماینده کارگران در شورایعالی کار، این آیین‌نامه از نظر قانونی کاملاً قابل اجرا است و نیازی به ابلاغ مجدد ندارد. او تأکید کرد که پس از گذشت چهار سال از تصویب، کارفرمایان موظف هستند قرارداد کارگران را که در کارهای با ماهیت غیرمستمر فعالیت کرده‌اند، دائمی کنند.

راهکارهای عملیاتی و حقوقی برای اجرایی شدن این قانون

هیئت‌های تشخیص و حل اختلاف اداره کار موظف هستند در صورت فسخ یک‌جانبه قرارداد توسط کارفرما، حکم بازگشت به کار را به نفع کارگران صادر کنند.

کارگران باید از حقوق خود آگاهی کامل داشته باشند و درخواست اجرای این مصوبه را به صورت رسمی به هیئت‌های حل اختلاف ارائه دهند.

مطالبه این آیین‌نامه باید به یک گفتمان عمومی تبدیل شود تا بازدهی بهتری حاصل شود.

نکات کلیدی برای کارگران

محسن باقری عنوان کرد که در موارد حقوقی، ارائه مستندات و اثبات ادعا بر عهده کارگران است. هیئت‌ها تنها زمانی می‌توانند رأی بدهند که کارگران شکایت یا درخواست رسمی خود را به همراه مستندات مناسب ارائه کنند. همچنین تصریح شد که سطح درخواست‌ها و مراجعات کارگران باید افزایش یابد تا قانون به درستی اجرا شود.

جدول مقایسه‌ای وضعیت قراردادهای موقت و دائمی

نتیجه‌گیری

نماینده کارگران تأکید کرد که دولت نقش مستقیمی در اجرای این قانون ایفا نمی‌کند و همه اقدامات باید از طریق هیئت‌ها و درخواست‌های رسمی کارگران پیگیری شود. بنابراین، اجرای این قانون نیازمند افزایش آگاهی کارگران در خصوص حقوق خود و نیز همکاری نزدیک‌تر آن‌ها با دستگاه‌های حل اختلاف است تا خواسته‌هایشان به نتیجه برسد.