افشای جریان ضد کارگری در دولت

در ابتدای این هم‌اندیشی که با موضوع بررسی نقش برنامه هفتم بر معیشت جامعه کارگری برگزار شد، فتح الله بیات (رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی و دبیراجرایی خانه کارگر شرق تهران) با اشاره به ضرورت برگزاری منظم جلسات شوراهای اسلامی کار گفت: شوراهای اسلامی کار باید به‌طور مرتب در واحدهای دارای هیات مدیره جلسه داشته باشند و همین جلسات فضای لازم را برای ارتباط کارگران با فعالان و هیات مدیره شوراها فراهم می‌کند و لازم است شرایط لازم برای برگزاری چرخشی و ادواری این جلسات در واحدها فراهم شود.

در ادامه این نشست حسین حبیبی (عضو هیات مدیره کانون عالی هماهنگی شوراهای اسلامی کار) با اشاره به مشکلات برنامه هفتم توسعه اظهار کرد: رویکردی که در این برنامه وجود دارد در زمان دولت احمدی‌نژاد از شدت بیشتری برخوردار بود، البته در آن دوره قصد و نیت این بود که سن و سابقه افزایش یابد و ملاک مستمری دادن به بازنشستگان کل ۳۰ سال دوره اشتغال فرد باشد. در آن زمان مقاومت زیادی مقابل این اقدام شد و این طرح‌ها اجرا نشد.

وی افزود: با همه اقدامات سازمان تامین اجتماعی باز هم دچار ناترازی منابع شد. ما در دولت‌های قبل که قانون نوسازی صنایع آمد، با افزایش بازنشستگی پیش از موعد که به منابع سازمان آسیب می‌زد، مخالف کردیم. اما اتفاقی که افتاد افزایش کارگران قرارداد موقت و فقدان تنظیم قرارداد کار چهار نسخه‌ای و بی‌انضباطی قراردادهای موقت، حق بیمه‌ها درست پرداخت نمی‌شد و لیست‌ها جداگانه رد می‌شد.

حبیبی تاکید کرد: اکنون پیشنهاد شده در برنامه هفتم توسعه با بحث استاد شاگردی؛ برای افراد تازه وارد به بازار کار و جویای کار حق بیمه یک دوم و سنوات یک دوم و حقوق یک دوم رد شود که این نیز به زیان منابع تامین اجتماعی است. در آینده کارفرماها مجاز می‌شوند که برای پرداخت حقوق کمتر و حق بیمه کمتر، فقط از افرادی که در سطح استاد شاگردی هستند، استفاده کنند.

عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار گفت: امید به زندگی بیشتر در سال‌های اخیر استدلال افزایش سن بازنشستگی در برنامه هفتم بوده است اما امید به زندگی فاکتورهای دیگری دارد که کار شایسته، امید به آینده اقتصادی بهتر از آن‌هاست. ما الان با نیروی کار نسل جدیدی مواجه هستیم که تمایلی به ازدواج ندارند و بیش از گذشته دچار بیماری‌های روحی و جسمی هستند. لذا این استدلال در برنامه هفتم درست نیست.

وی تاکید کرد: مواد ضد کارگری و ضد بازنشستگی برنامه هفتم عملا زندگی ۶۵ درصد افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد اما در سرخط اخبار نیست زیرا ما دچار سرخوردگی صنفی هستیم. ما با فعالیت بیشتر و تنظیم طومار و اعتراض و مطالبه بیشتر در آستانه انتخابات مجلس که مسئولان نیازمند رای ما هستند، می‌توانیم در تصمیمات تاثیر بگذاریم، زیرا تصمیمات دولت و مجلس وحی منزل نیست و مردم حق اعتراض به تصمیمات را دارند.

در ادامه نشست علی اخلاقی (معاون منابع انسانی شرکت اتوبوسرانی تهران) ضمن تقدیر از پیگیری شوراهای اسلامی کار در تهران گفت: در مواردی کم کاری یا نقاطی که از نظر ما پنهان بوده توسط دوستان شورای اسلامی کار به ما برای اصلاح توضیح داده شده است.

وی تاکید کرد: به هرحال در هر مجموعه‌ای امکان ندیدن برخی مسائل حول محور مدیریت نیروی انسانی وجود دارد که فعالین شوراهای اسلامی کار همواره دوستانه نکات مرتبط با آن را برای ما روشن کردند.

مکتب نیاوران پشت برنامه‌های ضد کارگری توسعه است

در این نشست علی خدایی (عضو شورای عالی کار و هیات مدیره کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان تهران) با اشاره به برنامه هفتم توسعه گفت: در خصوص شوراهای شرکت واحد که در پروسه اتمام دوره خود هستند، از همکاری اعضای شوراهای اسلامی این شرکت تشکر می‌کنیم. وقتی ما در شوراهای این شرکت نگاه می‌کنیم، درمی‌یابیم در سال‌های جدید آشنا به فنون مذاکره و روش‌های پیگیری حقوق و حفظ استقلال خود حرکت می‌کنند. تشکل‌های کارگری باید بتوانند نقطه تعادل را حفظ کنند.

وی افزود: ما باید زبان کارگری را به زبان مدیریتی و زبان مدیریتی را به زبان کارگری ترجمه کنیم و این هنر ما در تشکل کارگری است. آسیبی که وجود دارد این است که تشکل‌ها یا به تریبون آرام‌کننده و توجیه کننده مدیران بدل می‌شوند و یا با زبان صرفا کارگری که تنها به تنش و اعتراض صرف بپردازند. هنر تشکل‌ها این است که دو موضع انحرافی سازشگری و تنش‌زایی را نداشته باشند.

خدایی تاکید کرد: در سال‌های اخیر شرکت اتوبوسرانی از حالت رکود و در آستانه خروج پرسنل خارج شده و مانند بسیاری از شرکت‌ها با مدیریت درست بر مشکلات غلبه کرده است. این درحالی است که ما کارگران در این پروسه مشارکت کردیم اما گاه مدیران؛ کارگران را از موانع تولید معرفی می‌کنند. در بحث قالیبافان و مناطق آزاد، حداقل مزد کارگران مانع تولید خوانده شد و به بهانه حفظ تجارت و صنعت؛ این اقدام کمر تولید در مناطق آزاد و صنعت قالیبافی را شکست.

عضو شورای عالی کار گفت: ما به دلایل خاص سیاسی باید در بسیاری حوزه‌ها خود تولید و خود مصرف کنیم. این درحالی است که مصرف سرانه مرغ در کشور طی چندسال اخیر ۶ کیلو کاهش یافته و وضع سرانه مصرف باقی اقلام نیز از ۱۴۰۰ به این سو همین روند را دارد.

وی تصریح کرد: در مورد یارانه نان نیز گفته بودند که به خاطر ارزانی نان مصرف زیاد است اما بعدا خودشان فهمیدند که علت کمبود، فروش آرد به قنادی‌ها و بازار آزاد و قاچاق است. ما دچار مشکل آدرس‌های غلط از سوی کارشناسان دولت‌ها هستیم. برای مثال کاهش مصرف شیر و لبنیات به خاطر سرکوب قدرت خرید است و اینکه برای کاهش نقدینگی؛ مزد را کمتر افزایش دادیم که اکنون خود به رکود انجامیده است. وقتی کارگران در خرید سکه و بورس و ارز نمی‌توانند به خاطر فقدان پس‌انداز سرمایه‌گذاری کنند، اقتصاد کشور مشکل دچار نقدینگی مخرب از افزایش حقوق‌شان می‌شود.

خدایی گفت: پشت برنامه‌های توسعه جمع معروف سازمان برنامه و بودجه موسوم به «حلقه نیاوران» است. ما از زمان پایان جنگ؛ جریانی درون سازمان برنامه و بودجه داریم که به مکتب نیاوران معروف است و آن‌ها نگاه ضد کارگری و سرمایه‌داری دارند و این برنامه توسعه هفتم اوج نگاه همان جریان است که سه دهه در سازمان برنامه و بودجه لانه کرده است.

نایب رئیس کانون عالی هماهنگی شوراهای اسلامی کار کشور گفت: در بحث ماده ۱۵ برنامه اخیر و بحث استادشاگردی دست کارفرما برای تمدید دوره شاگردی و بحث دادن نصف حقوق و بیمه و سنوات بیمه‌ای باز است. این درحالی است که سازمان برنامه و بودجه حتی مکلف است که ۳ درصد از بودجه برخی نهادها کم کند و به اشتغال معلولان بدهد، اما این قانون انجام نمی‌شود.

وی تاکید کرد: بخش زیادی از کارفرمایان ما دولتی هستند که از هیچ به جایی رسیدند و می‌خواهند بار خود را ببندند. این کارفرمایان این نگاه را ترویج می‌کنند که حقوق کارگران خلاف تولید و از موانع تولید است. ما با مدیران دولتی و کارفرمانمایان در شورای عالی کار نیز این مشکل را داریم.

خدایی تاکید کرد: روز گذشته درخواست رسمی اصلاح مزد ۱۴۰۲ را توسط نمایندگان کارگری شورای عالی کار، در دبیرخانه شورای عالی کار ثبت کردیم. شاید امروز برخی مسئولان زیر سخن خود درباره کنترل تورم و اصلاح مزد در صورت افزایش تورم بزنند، اما ما اعتراض خود را ادامه خواهیم داد.

عضو شورای عالی کار تصریح کرد: قدرت نمایندگان کارگران از بدنه کارگری می‌آید. اگر ما فعالان کارگری حمایت بدنه کارگری نداشته باشیم، صدایمان به مدیران نمی‌رسد و افراد برای اصلاح خود تحت فشار قرار نمی‌گیرند. نماینده کارگر باید توسط کارگر حمایت شود. مشکل تشکل‌های ما فاصله از بدنه کارگری است. نباید اجازه دهیم تفرقه بین فعالان و کارگران ایجاد شود.