ابعادی وحشتناک از تخلفات خیریه ها / از دلالی ارز تا ساختمان سازی با پول مردم!

شاید به گوش شما هم خورده باشد که موسسات خیریه همواره در مضان اتهام عملیات پولشویی قرار دارند. به تعبیری فعالیت خیریه پوشش مناسبی برای فعالیت های غیر قانونی است و می توان به واسطه آن ثروت های ناپاک تجارت های زیرزمینی را شست و شو داد و صاحب پول تمیز از بستر یک موسسه نیکوکاری شد. البته که اشاره به این موضوع اتفاق جدیدی نیست و به صورت مستقیم و غیر مستقیم بارها توسط مسئولان نیز بدان اشاره شده است. چند سال پیش که بحث تخلفات مالی در موسسات خیریه داغ شده بود وزرا و مسئولان تراز اولی در این باره اظهار نظر کردند. چرا که بازنگری قوانین مبازره با پولشویی مستلزم نظارت بر موسسات این چنینی نیز شده بود.

همزمان با اتفاق مسئولان اما کمیته امداد و چند ارگان نظارتی در خصوص تخلفات موسسات خیریه اظهار نظر کردند. موضوعاتی نظیر کلاهبرداری، ورود به حوزه انبوه سازی مسکن و حتی خرید و فروش گسترده ارز نیز از محورهای تخلفات موسسات نیکوکاری بود. در کنار این محرومیت شدید گروه های هدف که به کمک مجموعه های خیریه چشم بسته بودند موجب تشدید شک و تردید ناظران به فعالیت موسسات خیریه شد. گذشته از این اما به دلیل سهل انگاری حاکمیت از این موضوع و بنا به دلایل دیگری که در این نوشته نمی گنجد، همچنان نظارت سفت و سختی بر فعالیت موسسات خیریه وجود ندارد و صرفا گهگاهی رسانه ها و فعالان اجتماعی در این رابطه اظهار نظر می کنند. گویی که خیریه ها پشت حصاری از شرم و تقدس پناه گرفته اند و در آنسو متخلفان مشغول تاخت و تاز در زمین بازی خود هستند.

البته ناگفته نماند در همین شرایط بسیاری از موسسات مردمی بزرگ و مورد اعتماد نیز هستند که با شفافیت تمام و کمال و گزارش دهی مستمر به ذینفعان شان توانسته اند گوی سبقت را از سایر تشکل ها و موسسات مردمی بربایند و ضمن خدمت به جامعه هدف (اعم از معلولان، کودکان کار و خیابان، زنان سرپرست خانوار و بیماران خاص) در جذب مشارکت های مردمی نیز موفق عمل کنند.

در اینجا اما محل بحث به موسساتی اشاره دارد که نه گزارش عملکردی از خود منتشر می کنند نه در برابر رسانه ها و جامعه مددجویان پاسخگو هستند. آنان که از خلا قانونی فعلی بیشترین بهره را برده اند و به نام کار خیر ضربه ی شدیدی به اعتماد عمومی و فعالیت های عام المنفعه زده اند.

متن کامل را اینجا بخوانید