زنده یا مرده؟ رمز و راز فرار از آلکاتراز بالاخره فاش شد!

جزیره آلکاتراز که در قلب خلیج سان‌فرانسیسکو قرار گرفته، به‌مدت سال‌ها به‌عنوان یکی از غیرقابل نفوذترین زندان‌های آمریکا شناخته شده بود. محیط پیرامون این زندان، شامل آب‌های عمیق و پر از کوسه، همراه با بادهای شدید و جریان‌های سریع آبی، تصویری ترسناک از این مکان به جهانیان ارائه داده بود. این شرایط به گونه‌ای بود که هرگونه تلاش برای فرار از آلکاتراز، تقریباً غیرممکن به‌نظر می‌رسید.

با مطرح شدن احتمال بازگشایی زندان آلکاتراز از سوی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، سؤال قدیمی بار دیگر بر سر زبان‌ها افتاده است: آیا واقعاً هیچ زندانی توانسته از این قلعه سنگی مخوف زنده بیرون بیاید؟

نگاهی به پیشینه تاریخی آلکاتراز

زندان آلکاتراز، در ابتدا در دهه ۱۸۵۰ میلادی به‌عنوان یک دژ نظامی ساخته شد، اما بعدها در سال ۱۹۳۴ به زندانی فدرال برای نگهداری از خطرناک‌ترین جنایتکاران آمریکا تبدیل گردید. این افراد معمولاً کسانی بودند که بارها تلاش کرده بودند از زندان‌های دیگر فرار کنند.

محیط غیرعادی پیرامون این زندان شامل جریان‌های شدید آبی، دمای پایین آب و وجود کوسه‌های مهاجم، سبب شده بود تا آلکاتراز به زندانی با شهرت غیرقابل نفوذ تبدیل شود. در طول ۲۹ سال فعالیت این زندان، افرادی مانند آل کاپون و جرج کلی معروف به "ماشین‌گان" در این مکان زندانی بودند.

فرار تاریخی سال ۱۹۶۲

در شب ۱۱ ژوئن ۱۹۶۲، سه زندانی به نام‌های فرانک موریس و دو برادر به نام‌های جان و کلارنس آنگلین، نقشه‌ای برای فرار از آلکاتراز طراحی کردند. زندانی دیگری به نام آلن وست نیز در این طرح مشارکت داشت اما موفق به فرار نشد.

در صبح روز بعد، نگهبانان با صحنه‌ای عجیب مواجه شدند. در تخت‌های زندانیان، سرهای مصنوعی ساخته‌شده از خمیر کاغذ و موهای واقعی انسان قرار داشت که هدفش فریب دادن نگهبانان شب بود.

<

زندانیان ماه‌ها با ابزارهایی نظیر قاشق‌های تیز و موتوری ساخته‌شده از جاوربرقی قدیمی، منافذ تهویه‌ای پشت سینک‌های سلول‌هایشان ایجاد کرده بودند. شب فرار، آن‌ها از این منافذ عبور کرده و با قایق دست‌سازی که از بارانی‌های ضدآب دوخته شده بود، به دریا زدند.

چند روز بعد، قایق شکسته و رها شده آن‌ها در خلیج یافت شد، اما اجسادشان هرگز پیدا نشد. فرضیه رسمی همیشه این بوده که آن‌ها در جریان فرار غرق شده‌اند.

پژوهش دانشگاه دلفت؛ آیا امکان موفقیت وجود داشته؟

در سال ۲۰۱۴، پژوهشگران دانشگاه دلفت هلند با استفاده از مدل‌سازی کامپیوتری و داده‌های جزر و مد مربوط به شب فرار، به بررسی احتمال موفقیت این فرار پرداختند. این مطالعه که الهام گرفته از یک قسمت برنامه Mythbusters بود، ۵۰ سناریوی مختلف را مورد بررسی قرار داد. داده‌های مورد استفاده شامل مواردی نظیر جریان‌های آبی، سرعت باد و ویژگی‌های زمین‌شناسی منطقه بودند.

نتیجه شبیه‌سازی‌ها نشان داد که اگر این زندانیان بین ساعت ۱۱ شب تا ۱۲ نیمه‌شب جزیره را ترک کرده باشند، احتمالاً توانسته‌اند به شمال پل گلدن‌گیت برسند و خود را به خشکی برسانند. در صورتی که زودتر یا دیرتر حرکت کرده باشند، به احتمال زیاد غرق شده‌اند.

با این حال، پژوهشگران تأکید داشتند که حتی در این سناریوی امیدوارکننده، نیاز به تلاش فیزیکی فوق‌العاده‌ای برای پارو زدن و عبور از جریان‌های آبی داشتند.

<

آیا آن‌ها زنده ماندند؟

فرضیه زنده‌ ماندن این سه زندانی هرگز به طور کامل رد نشده است. در سال ۲۰۲۲ میلادی، سرویس مارشال‌های آمریکا تصاویر رایانه‌ای از چهره احتمالی آن‌ها در سنین پیری را منتشر کرد؛ اقدامی که نشان داد پرونده این سه نفر همچنان باز است.

تا به امروز، هیچ شواهد قطعی از مرگ یا ادامه زندگی آن‌ها وجود ندارد؛ نه جسدی، نه مدرکی از زندگی جدید و نه اظهاراتی از خودشان. اما این داستان، بخشی از افسانه‌های فرهنگی آمریکا در مورد نبوغ، اراده و جسارت شده است.

آلکاتراز؛ از یک زندان تا یک افسانه

پس از بسته شدن این زندان در سال ۱۹۶۳ به دلیل هزینه‌های بالا، آلکاتراز به یکی از جاذبه‌های گردشگری سان‌فرانسیسکو تبدیل شد. این جزیره و داستان فرار از آن، الهام‌بخش بسیاری از آثار هنری نظیر فیلم‌ها و کتاب‌ها بوده است.

با تصمیم ترامپ درباره بازگشایی مجدد آلکاتراز، بار دیگر این جزیره و قصه‌های تاریخی‌اش توجه جهانیان را به خود جلب کرده است.

منبع: iflscience