معلمان ژاپنی بر اثر کار زیاد به کام مرگ می روند/ سنت «کاروشی» در ژاپن
اقتصاد 100- یوشیو کودو معلم ژاپنی، در یکی از آخرین یادداشت‌های روزانه‌اش از روزهای کاری که زود شروع می‌شد و گاهی تا نزدیک به نیمه‌شب ادامه داشت، ابراز تاسف کرده بود. دو ماه بعد، او دچار «کاروشی» یا همان مرگ بر اثر کار زیاد شد.
به گزارش گروه اقتصاد کلان و انرژی اقتصاد 100 به نقل از یورونیوز، یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۸ نشان داد که معلمان مدارس راهنمایی ژاپنی ۵۶ ساعت در هفته کار می‌کنند، این در حالیست که این عدد در بیشتر کشورهای در حال توسعه حدود ۳۸ ساعت است. این آمار همچنین نشان داد معلمان ژاپنی چه کار دشوار و طاقت فرسایی دارند آنهم درحالیکه نمی‌توانند از اضافه کاری خود سودی به دست بیاورند.
نتایج یک تحقیق دیگر که خبرگزاری فرانسه منتشر کرده، نشان می‌دهد که معلمان مدارس در ژاپن به طور متوسط ۱۲۳ ساعت در ماه اضافه کاری دارند؛ عددی قابل توجه که بسیار فراتر از میزان به اصطلاح «خط کاروشی» یا همان ۸۰ ساعت است.
معلمان می‌گویند در حال رسیدن به نقطه شکست هستند و برخی تلاش کرده‌اند از مسیر حقوقی این چالش را پیگیری کنند. این مسئله موجب شد که حزب حاکم ژاپن یک کارگروه برای بررسی این موضوع ایجاد کند.
اما این اصلاحات خیلی دیر رخ می‌دهد. کودو معلم مدرسه راهنمایی به خاطر همین مسئله جان خود را از دست داد. او در سال ۲۰۰۷ در حالی که تنها ۴۰ سال داشت به علت خونریزی مغزی درگذشت. در مراسم تشییع جنازه او، دانش‌آموزان حیرت‌زده به همسرش ساچیکو گفتند که معلم سرزنده تربیت بدنی آنها همیشه پرانرژی بوده و هیچ کس تصور نمی‌کرده زندگی او اینگونه به پایان برسد.
ساچیکو همسر او به خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «او عاشق کار با بچه‌ها بود؛ با این وجود ساعات کاری زیاد یک مشکل جدی برای او بود. او به من می‌گفت که معلمان نباید اینگونه کار کنند و می‌خواست در آینده رهبری این تغییر را برای معلمان برعهده بگیرد.»
مقامات ژاپنی برای اصلاح این مشکل، اقداماتی از جمله برون‌سپاری و دیجیتالی کردن برخی از وظایف معلمان را در دستور کار قرار داده‌اند.
کیکو ناگائوکا، وزیر آموزش و پرورش ژاپن ماه اکتبر به پارلمان گفت: «اقدامات ما برای اصلاح شرایط کار معلمان در حال پیشرفت مداوم است.»
با این وجود او اذعان کرد که بسیاری از معلمان همچنان ساعت‌های کار طولانی دارند و تلاش‌ها برای اصلاح این مسئله باید تسریع شود.
داده‌های وزارت آموزش و پرورش ژاپن نیز کاهش تدریجی اضافه‌کاری را نشان می‌دهد، اما کارشناسان تغییرات اساسی کمی را مشاهده می‌کنند.
ماساتوشی سنو، مشاور مدیریت مدرسه معتقد است که مشکل جدی معلمان، مجموعۀ گسترده‌ای از وظایف آنها از کاغذبازی‌های اداری گرفته تا کارهایی مانند توزیع ناهار، برگزاری جلسات نظافت روزانه با دانش‌آموزان و نظارت بر کودکان در مسیر رفتن و برگشت به مدرسه است که توان آنها را بطور قابل توجهی کاهش می‌دهد.
او می‌گوید: «گاهی اوقات آنچه که واقعا باید برعهده والدین باشد، به دوش معلمان می‌افتد. به عنوان مثال در صورتی که دانش‌آموز در پارک یا فروشگاه‌ها بدرفتاری داشته باشند، ممکن است معلمان برای عذرخواهی از ساکنان محلی فرستاده شوند.»
یکی دیگر از سنگین‌ترین وظایف معلمان ژاپنی، نظارت بر فعالیت‌های ورزشی و فرهنگی دانش آموزان «فعالیت‌های باشگاهی» است که معمولاً بعد از مدرسه و در تعطیلات آخر هفته انجام می‌شود. تاکشی نیشیموتو، معلم تاریخ دبیرستان در اوزاکا می‌گوید: «انتصاب به عنوان سرپرست اصلی یکی از این باشگاه‌ها، معمولاً به این معنی است که باید با آخر هفته‌های خود خداحافظی کنید.»
در ماه ژوئن نیشیموتو، ۳۴ ساله در یک دعوی حقوقی نادر به دنبال جبران استرس ناشی از کار بیش از حد، برنده شد. او وقتی در سال ۲۰۱۷ میلادی به عنوان سرپرست یک باشگاه راگبی فعالیت می‌کرد، بعد از ۱۴۴ ساعت اضافه کاری دچار یک حمله عصبی شد. و به همین دلیل از آن مرکز شکایت کرد و درنهایت از دادگاه پیروز بیرون آمد.
کارشناسان می‌گویند معلمان به دلیل قانونی که ده‌ها سال از عمر آن می‌گذرد، اساسا از دریافت اضافه کاری محرومند و همین باعث شده که در برابر کار بیش از حد، آسیب پذیرتر شوند.
ماساکو شیمونومورا، معلم تربیت بدنی مدرسه راهنمایی در منطقه ادوگاوا توکیو می‌گوید بسیار سخت است که در طول روز بتواند استراحت کند. او البته تاکید می‌کند که همه‌چیز در این شغل سیاه نیست. این مرد ۵۶ ساله که میزش با پشته‌هایی از پرونده‌ها و اسناد پوشیده شده می‌گوید: «لحظه‌هایی وجود دارد که برای آنها زندگی می‌کنم، مانند تماشای درخشش و لبخند دانش آموزان در مسابقات.»
با این حال او نگران است در صورتی که شرایط بهبود نیابد، حرفه معلمی برای نسل‌های جوان‌تر به عنوان یک شغل سیاه در نظر گرفته شود و افراد کمتری از آمدن به این بخش استقبال کنند.
تحقیقات روزنامه مائینچی نیز نشان می‌دهد که در ده سال منتهی به ۲۰۱۶ میلادی بیش از ۶۰ مورد مرگ معلمان در مدارس دولتی به دلیل کار بیش از حد به ثبت رسیده است.
اما بیوه کودو پنج سال تلاش کرد تا بتواند مرگ شوهرش را به عنوان «کاروشی» به ثبت برساند،؛ چرا که نبود سوابق برای ساعات کاری او این روند را پیچیده کرده بود. او می‌گوید که معلمی اغلب به‌عنوان یک «کار مقدس» تلقی می‌شود، بنابراین با این برچسب می‌توان هرچیزی از جمله ساعت‌های کار بسیار زیاد را توجیه کرد.
خانم ساچیکو که خود نیز سابقا معلم بوده، اکنون رهبری یک گروه «ضد کاروشی» را در مرکز ژاپن بر عهده دارد. او می‌گوید: «احساس می‌کنم من و شوهرم همراه با یکدیگر این مسیر را دنبال می‌کنیم تا آخرین اهدافی که او در زندگی داشت را به نتیجه برسانیم. هدفی که به دنبال ایجاد یک تغییر در زندگی معلمان بود.»
انتهای پیام
ارسال نظر