اعتراف پسر اسطوره ایرانی و همبازی سابق دیوید بکام/ احساس می‌کنم قرار است بمیرم

به گزارش گروه اقتصاد ورزش، نام دیوید بکام بعد از پخش فیلم مستندش دوباره به تیتر رسانه‌ها برگشته. بکام در منچستریونایتد به شهرت رسید و بعد از آن در رئال مادرید، میلان و پاری‌سن‌ژرمن هم بازی کرد. مقطع پایانی دوران فوتبال بکام در لس‌آنجلس گلکسی گذشت. در آن روزها او با یک بازیکن ایرانی – آمریکایی همبازی بود. آلکو اسکندریان تنها بازیکن ایرانی است که سابقه بازی در کنار بکام را دارد. او پسر آندرانیک اسکندریان، مدافع تیم ملی در جام جهانی ۱۹۷۸ است که خودش هم دوران موفقی در فوتبال آمریکا داشت. مدافع سابق استقلال بعد از جام جهانی آرژانتین با تیم کاسموس نیویورک به توافق رسید و بعد از پایان فوتبالش هم به زندگی‌اش در این شهر ادامه داد. آلکو در سال ۱۹۸۲ در نیوجرسی به دنیا آمده و توانست در بالاترین سطح فوتبال آمریکا بازی کند.

تجربه کوتاه بازی کنار بکام

او روز گذشته با انتشار عکسی از خودش در کنار بکام در اینستاگرامش نوشت: «بالاخره مستند بکام را تماشا کردم و خاطرات فوق‌العاده‌ای از بازی‌ام در کنار او زنده شد. در آن مقطع بالاترین‌ها و پایین‌ترین‌ها را تجربه کردم، ولی برایم افتخاری بود که در زمین چمن و رختکن در کنار این اسطوره باشم. او درون و بیرون زمین کلاس فوق‌العاده‌ای داشت.»

همکاری آلکو و بکام در لس‌آنجلس گلکسی به نیمه دوم ‌فصل ۲۰۱۰-۲۰۰۹ برمی‌گردد. او در در سه بازی متوالی در ترکیب اصلی تیمش بود. آلکو در این دوره کوتاه نمایش خوبی داشت و دروازه نیواینگلند و نیویورک را باز کرد که گل دومش نامزد بهترین گل فصل شد. بکام در دو بازی اول غایب بود، ولی در بازی مقابل نیویورک همراه آلکو در ترکیب اصلی بودند.

بعد از این بازی تیم آمریکایی بازی دوستانه‌ای مقابل میلان داشت و هر دو بازیکن روبروی ستارگانی مثل رونالدینیو، سیدورف، تیاگو سیلوا، اینزاگی و آمبروسینی حاضر شدند. در ترکیب لس‌آنجلس گلکسی هم لاندن داناوان، مهاجم آن روزهای تیم ملی آمریکا و گرگ برهالتر، سرمربی فعلی این تیم بازی می‌کردند.

در صحنه‌ای از آن بازی که با تساوی ۲-۲ به پایان رسید، ضربه سر تیاگو سیلوا به صورت اسکندریان برخورد کرد و او از بازی خارج شد. این اولین بار نبود که سر آلکو در فوتبال ضربه می‌خورد و به دلیل عوارض این برخوردها مجبور شد در ۲۷ سالگی از فوتبال خداحافظی کند.

مصدومیت سخت

او همان روزها درباره پیامدهای آسیب‌دیدگی به سرش گفت: «به پیشنهاد باشگاه پیش چند دکتر مغز و اعصاب رفتم و شخصاً هم چند دکتر دیگر را ملاقات کردم. هیچکدام از آنها اجازه بازی به من ندادند. این اتفاق از پنج سال قبل برای من شروع شده بود، حالا عوارض مختلفی مثل سرگیجه و دید تونلی دارم و احساس می‌کنم ممکن است بمیرم. این واقعاً آزاردهنده است.» او درباره توپی که در بازی میلان به صورتش برخورد کرده بود هم گفت: «بینی‌ام شکست و انگار شلاقی به گردنم زده شد. حس ترسناکی بود.»

آلکو در سال ۲۰۰۳ انتخاب اول تیم دی.سی. یونایتد از تیم دانشگاه ویرجینیا بود. او در سال ۲۰۰۲ موفق شده بود عنوان بهترین بازیکن تیم‌های دانشگاهی آمریکا را به دست آورد و دی.سی. یونایتد حساب زیادی روی این مهاجم جوان باز کرده بود، ولی در اولین بازی‌اش در لیگ آمریکا (MLS) سرش ضربه سختی خورد. آلکو برای سرزنی روی یک ضربه کرنر به هوا پریده بود که در فرود سرش به زمین برخورد کرد.

اسکندریان آن اتفاق را اینگونه به خاطر می‌آورد: «این بدترین مصدومیت سر من بود. از آن روز هیچ چیزی به خاطر ندارم. فیلم آن بازی را یک بار دیدم و برایم سخت است که دوباره تماشا کنم. کارلوس بوکانگرا، مدافع شیکاگوفایر می‌گوید که وقتی به سمت من آمد داشتم هذیان می‌گفتم. او مربی ما را صدا زد و خواست که مرا تعویض کند.»

آندرانیک اسکندریان و همسرش بعد از آن اتفاق آلکو را به بیمارستان بردند. مدافع سابق تیم ملی درباره بدشانسی پسرش می‌گوید: «ناراحت‌کننده است که او دیگر نمی‌تواند بازی کند، ولی باید به فکر سلامتی‌اش باشد. زندگی مهمتر از فوتبال است. شاید او تصور می‌کند که من بابت بازی نکردنش ناراحتم، ولی سلامتی او برای من اهمیت بیشتری دارد.» بعد از مصدومیت آلکو و چند اتفاق مشابه، لیگ فوتبال آمریکا دستور داد که از شروع سال ۲۰۰۷ تست‌هایی برای بررسی سلامت مغز بازیکنان انجام شود.

آلکو در دوران کوتاه فوتبال حرفه‌ای‌اش بازی در دی.سی. یونایتد، تورنتو اف.سی.، رئال سالت‌لیک، شیواز و لس‌آنجلس گلکسی را تجربه کرد. او در ۱۳۳ بازی مرحله مقدماتی و حذفی MLS، ۳۶ گل زد و یازده پاس گل داشت. او سابقه عضویت در تیم‌های نوجوانان، جوانان و امید آمریکا را هم دارد و در سال ۲۰۰۳ هم تنها بازی ملی‌اش برای آمریکا را مقابل ولز تجربه کرد. او تجربه کوتاهی هم در مربیگری داشته است.

انتهای پیام/