معجزه علمی ناسا: وویجر ۱ دوباره زنده شد و به کار افتاد!

مهندسان ناسا به دستاوردی استثنایی دست یافتند که چشم‌ها را به دستاوردهای علمی خود خیره کرد. گروه پروژه وویجر موفق شدند پس از ۲۱ سال، پیشرانه‌های اصلی فضاپیمای وویجر ۱ را به حالت عملیاتی بازگردانند. این عملیات در حالی انجام شد که این فضاپیما اکنون نزدیک به ۲۵ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد و پیشرانه‌های مذکور از سال ۲۰۰۴ تاکنون غیرعملیاتی بودند.

سفری بی‌پایان به پهنه وسیع کیهان

وویجر ۱ از تاریخ ۵ سپتامبر ۱۹۷۷، مأموریت خود را آغاز کرد و سفر بی‌پایانش در اعماق فضا همچنان ادامه دارد. این فضاپیما پس از اتمام مأموریت ابتدایی خود، که بررسی سیارات گازی بود، به دورترین ناحیه‌ای که تاکنون هیچ فضاپیمایی از زمین دست یافته نرسیده است. با این‌حال، تعداد قابل‌توجهی از ابزارهای اصلی فضاپیما اکنون از کار افتاده‌اند؛ برخی دیگر نیز به‌دلایل خرابی یا عدم نیاز خاموش شده‌اند.

احیای پیشرانه‌های حیاتی

پیشرانه‌ها وظیفه مهمی در جهت‌دهی آنتن فضاپیما به سمت زمین ایفا می‌کنند. اما پس از گذشت مدت‌ها، پیشرانه‌های اصلی کنترل موقعیت که قبلاً به دلیل خرابی غیرقابل استفاده تلقی می‌شدند، به عنوان اولویت جدید تیم مأموریت ناسا قرار گرفتند. پیشرانه‌های پشتیبان نیز به علت تجمع رسوبات در لوله‌ها احتمالاً در پاییز امسال از کار می‌افتند.

این موضوع سبب شد تیم هر از گاهی تمام پیشرانه‌ها را روشن کند، اما پس از مشکل پیش‌آمده در سال ۲۰۰۴، گرمکن‌های داخلی باعث بروز معایب جدیدی شدند. در آن زمان، تکنولوژی روز هیچ راه‌حلی برای این مشکل ارائه نداد.

تصمیمی شجاعانه با چالش‌های جدید

در آستانه ارتقاء سیستم‌های ارتباطی، تیم مأموریت وویجر برنامه‌ریزی دقیق‌تری برای برطرف‌کردن معضل پیش آمده انجام داد. ارتباط با وویجرها به‌دلیل نیاز به ارتقاء آنتن اصلی ایستگاه فضایی ژرف ۴۳ در کانبرا، استرالیا، از ۴ مه ۲۰۲۵ تا فوریه ۲۰۲۶ متوقف خواهد شد. این آنتن قدرتمندترین ایستگاه شبکه فضای دوردست ناسا به‌شمار می‌آید و تنها ابزار ارتباط با وویجرها در فضای میان‌ستاره‌ای است.

مهندسان برای فعال‌سازی پیشرانه‌های اصلی، فرض کردند که شاید تغییر کوچکی در مدار داخلی، یک کلید سیستمی را تغییر داده و از این طریق بتوانند مشکل را رفع کنند. اما این فرآیند با خطرات جدی همراه بود؛ زیرا ممکن بود انحراف فضاپیما قبل از همگام‌سازی مناسب با سیستم گرم‌کن، رخ دهد و انفجاری ناخواسته را پدید آورد.

نتیجه‌ای معجزه‌آسا

تیم مهندسی مأموریت به دقت و حساسیت بی‌نظیری عمل کرد و موفق شد پیشرانه‌های اصلی را فعال کند. تاد باربر، مدیر سامانه پیشرانش مأموریت، اظهار داشت: «چیزی فراتر از شگفتی به وقوع پیوست. این پیشرانه‌ها به‌عنوان ابزار از کار افتاده شناخته می‌شدند، اما جرقه‌ای از امید ما را به سمت راه‌حلی هدایت کرد و یک معجزه دیگر برای وویجر رقم خورد.»

ادامه مأموریت افسانه‌ای

احیای پیشرانه‌های وویجر ۱، مهارت و خلاقیت مهندسان ناسا را نشان می‌دهد؛ افرادی که نزدیک به پنج دهه در حفظ عملکرد این فضاپیماهای افسانه‌ای نقش‌آفرین بوده‌اند. این موفقیت، فرصتی منحصربه‌فرد برای تعمیق در درک بشر از فضای میان‌ستاره‌ای فراهم کرده است. وویجرها همچنان اطلاعات ارزشمندی به زمین ارسال می‌کنند و تاریخ‌سازی خود را در عرصه علمی ادامه می‌دهند.