درمان ناباروری با هوش مصنوعی!

لقاح مصنوعی: راهکاری برای مقابله با ناباروری

لقاح مصنوعی یا خارج از بدن که به IVF نیز شناخته می‌شود، فرایندی است که در آن تخمک و اسپرم به‌جای بدن، در محیط آزمایشگاهی با یکدیگر ترکیب می‌شوند. این روش به‌ویژه برای زوج‌هایی که از مشکل ناباروری رنج می‌برند، امیدبخش است. اکنون با ورود فناوری‌های هوش مصنوعی به این حوزه، امکان انجام این فرایند با دقت بالا و نظارت حداقلی متخصصان فراهم شده است.

ICSI: پیشرفته‌ترین روش در IVF

یکی از روش‌های پیشرفته IVF، فرایند تزریق اسپرم به داخل تخمک یا ICSI است. در این روش، اسپرم مستقیماً در محیط آزمایشگاهی به داخل تخمک تزریق می‌شود. این شیوه معمولاً در موارد ناباروری مردانه استفاده می‌شود، زیرا نیازی به تلاش اسپرم برای رسیدن به تخمک وجود ندارد. سپس رویان حاصل به رحم منتقل می‌شود. البته روش‌های دیگری چون مخلوط کردن مستقیم تخمک و اسپرم نیز قابل استفاده است، اما معمولاً شانس موفقیت پایین‌تری دارد.

مشکلات وابستگی به نیروی انسانی در ICSI

با وجود مزایای روش ICSI، این شیوه به شدت وابسته به دقت و تمرکز متخصصان است. ژاک کوهن، از شرکت زیست‌فناوری Conceivable Life Sciences، می‌گوید: «متخصصان هم درست مانند دیگر حرفه‌ها ممکن است دچار خستگی یا کاهش تمرکز شوند، که این مسئله احتمال بروز خطا و کاهش نرخ موفقیت را افزایش می‌دهد.»

ربات‌های هوش مصنوعی، ناجیان جدید در IVF

کوهن و تیم او سیستمی خودکار بر مبنای هوش مصنوعی طراحی کرده‌اند که می‌تواند مراحل کلیدی ICSI را به دقت انجام دهد. این سیستم از نوعی دستگاه کاملاً خودکار بهره می‌برد که کمک می‌کند عملیات با کمترین نظارت انسانی انجام شود. هر مرحله با یک دکمه توسط کاربر آغاز شده و از طریق پخش زنده قابل مشاهده و کنترل است.

تکنولوژی پیشرفته برای انتخاب اسپرم سالم‌تر

یکی از ویژگی‌های برجسته سیستم جدید، قابلیت آن در انتخاب سالم‌ترین اسپرم‌ها از طریق تحلیل ظاهری توسط هوش مصنوعی است. همچنین دستگاه با استفاده از لیزر، اسپرم‌ها را بی‌حرکت کرده و سپس آن‌ها را به تخمک تزریق می‌کند. این فناوری مشابه روش‌های قبلی است، با این تفاوت که مراحل بیشتری از روند توسط ماشین انجام می‌شود.

آزمایش عملی و اولین نتایج

برای آزمایش این فناوری، تیم تحقیقاتی زوجی با مشکلات باروری را انتخاب کردند. اسپرم مرد توانایی حرکت نداشت و به همین دلیل از تخمک‌های اهداشده استفاده شد. از هشت تخمک موجود، پنج تخمک با سیستم خودکار بارور شدند که چهار رویان تولید کرد. سه تخمک باقی‌مانده نیز با روش‌های دستی بارور شدند و همگی به تشکیل رویان انجامیدند.

نتیجه‌گیری اولیه و چالش‌های پیش‌رو

از هفت رویان تولیدشده، دو مورد که بهترین کیفیت کروموزومی را داشتند به رحم منتقل شدند. یکی از این رویان‌ها رشد نکرد، اما دومی به تولد موفقیت‌آمیز یک نوزاد منجر شد. جویس هارپر از کالج دانشگاهی لندن این نتایج را هیجان‌انگیز دانسته، اما تأکید کرد که برای تعیین قطعی موفقیت این روش به آزمایش‌های بزرگ‌تری نیاز است.

آینده IVF خودکار

  هارپر اظهار داشت که فراگیرشدن این فناوری به دلیل هزینه‌های اولیه ممکن است به زمان نیاز داشته باشد. با این وجود، کوهن امیدوار است که با بهینه‌سازی و استانداردسازی، این روش در آینده مقرون‌به‌صرفه‌تر شده و به تبع آن، استفاده عمومی‌تر پیدا کند.