رابطه سینمارفتن با سطح درآمد مردم

روزگار قبل از کرونا روزگار متفاوتی برای سینما بود. رفتن دسته‌جمعی به سینما و حواشی کنار آن به عنوان یک تفریح برای بسیاری از خانواده‌ها شکل روتین داشت. خانواده‌ها متناسب با قیمت معقول بلیت در نسبت با درآمدشان برای رفتن به سینما نیاز چندانی به حساب و کتاب نداشتند.

معمولاً برای تماشای یک فیلم پردیس‌های سینمایی انتخاب می‌شدند که در کنار سالن سینما، از فود کورت و مراکز خرید هم بهره‌مند بودند و یک خانواده می‌توانست در کنار فیلم دیدن، به صرف غذا با قیمتی مناسب به عنوان یک تفریح ارزان فکرد کند و به راحتی برای آن برنامه‌ریزی کند.

زمانی که کرونا شایع شد، مهم‌تر از هر رکنی سلامت افراد در اولویت بود و حضور در سالن‌های سینما همراه با ریسک ابتلا به این بیماری بود. به دلیل بهم ریختگی در ساحت بسیاری از مشاغل درآمدها کاهش پیدا کرده و از طرفی تورم شکل از هم گسیخته‌ای پیدا کرده بود.

شبکه‌های نمایش خانگی در اشکال و انواع مختلف بروز پیدا کردند و خانواده‌ها می‌توانستند با یک هزینه اندک اشتراک بسیاری از آثار را داشته باشند. آن هم در محیط شخصی خودشان که در آن می‌توانستند به نحوی که خودشان می‌خواهند به تماشای فیلم بنشینند.

در میانه همه‌گیری کرونا سالن‌ها دوباره با نصف ظرفیت کار خود را ادامه دادند. بسیاری از فیلم‌هایی که در این سالها در صف اکران مانده بودند به پرده راه یافتند اما استقبال از آنها، چشمگیر نبود. 

بسیاری هنوز ترس ناشی از ابتلا به بیماری را دلیل این عدم استقبال می‌دانستند. عده‌ای دیگر معتقد بودند آثار اکران شده از لحاظ کیفی آثاری نیستند که بتواند آنها را برای رفتن به سینما ترغیب کند و خوب عده بسیاری هم به همان شبکه نمایش خانگی عادت کردند.

حتی زمانی که کرونا هم از میان رفت و روال عادی حاکم شد سینما رونق چندانی نگرفت، جز یکی دو فیلم که آن هم اسامی کارگردان‌های مهمی را با خود همراه داشت یا انیمیشنی بود که بیشتر خانواده‌ها را برای تماشای اثر ترغیب می‌کرد.

تورم فزاینده و گرانی محصولات به گونه‌ای بود که بسیاری از افراد ، سینما رفتن را از اولویت‌های زندگی‌شان کنار گذاشتند و تنها همان عده‌ای همچنان به سینماها می‌رفتند که تماشاگران همیشگی سینما یا اصطلاحاً سینه‌فیل بود. 

این روزها جدای از موج اعتراضات که خود تاثیر بسزایی در روند تماشای فیلم در سینما دارد. در کنار مشکلات اقتصادی، بسیاری از آثاری که در سینما اکران می‌شود فیلم‌هایی نیستند که افراد تمایلی به دیدنشان داشته باشند و همین امر و استمرار این وضعیت قطعاً به نوعی دلسردی می‌انجامد که وضعیت سینماها را در پیش رو بحرانی‌تر می‌کند.

بازگردادن عادت سینما رفتن به عنوان یک تفریح فرهنگی ارزان به سبد زندگی مردم نیاز به چند مولفه مهم دارد.بهبود شرایط به لحاظ سیاسی و اجتماعی، ایجاد تنوع در ژانر و تولید فیلم‌هایی که وجهی از استقلال فکری در آن وجود داشته باشد و افزایش درآمد به مردم کمک می‌کند تا جدای از نیازهای اولیه زندگی خود به تفریح و یا تماشای فیلم هم فکر کنند.