گزارش تکان دهنده از دنیای پنهان کارگران جنسی
دو زن در موگادیشو، پایتخت سومالی، در گفت‌و‌گو با بی‌بی‌سی از دنیای زیرزمینی کارگران جنسی در این شهر می‌گویند؛ شهری که پس از سال‌ها جنگ داخلی، خشونت بر فضای آن حاکم است
به گزارش اقتصاد100، ساحل شلوغ و پر زرق و برق لیدو، نشانه‌ای از تلاش شهر برای پشت سرگذاشتن دوران جنگ داخلی است. استراحت‌گاه‌های ساحلی، رستوران‌های مجلل، هتل‌ها وغذاهای متنوع، جاذبه‌های این ساحل‌اند.
اما این ساحل روی دیگری هم دارد: مهمانی‌های شبانه، مواد مخدر و خشونت جنسی.
زنانی که در این دنیای پنهانی گرفتار شده‌اند، زنانی آسیب پذیرند در این کشور عمدتاً مسلمان، جوان و فقیر.
فردوس، ۲۲ ساله، سه سال است که کارگر جنسی است. در اتاقی تاریک در یک آپارتمان، که آثار گلوله بر دیوارهای آن دیده می‌شود، در سایه پرده‌های قرمز نشسته است.
در کنار اجاق، زن جوان لاغر اندام، با صدایی آرام و محزون آنچه را که بر او گذشته تعریف می‌کند.
فردوس می‌گوید که در ۱۹ سالگی خانه را ترک کرده؛ اتفاقی نادر در جامعه سنتی سومالی که در آن زنان جوان معمولا قبل از ازدواج خانواده را ترک نمی‌کنند. با این حال، بهره‌کشی از آنان در خانه یا اختلافات خانوادگی باعث می‌شود بعضی از آنها از خانه فرار کنند؛ پدیده‌ای رو‌به‌رشد در این کشور.
فردوس می‌گوید: «اولش نمی خواستم فرار کنم، اما دیگر طاقت زندگی با نامادری‌ام را نداشتم. او بعد از مرگ مادرم در جوانی، همسر دوم پدرم شد.»
فردوس پس از فرار از خانه به جاهای مختلفی رفت و دوستان جدیدی پیدا کرد: «فکر می‌کردم آنها به من اهمیت می‌دهند. اما حالا که به گذشته نگاه می‌کنم، می‌دانم که دوستان خوبی نبودند.»
او در نهایت به مواد مخدری مثل مرفین و ترامادول معتاد شد و به مهمانی‌های زیرزمینی در ساحل لیدو رفت و در آنجا کارگر جنسی شد.
فردوس به‌زودی خود را گرفتار در دنیای زیرپوستی موگادیشو دید واز هتل‌ها به خانه‌های غریبه‌ها و مکان‌های خلوت می‌رفت.
حالا او دیگر به مکان‌های خطرناک برای قرار نمی‌رود و مشتریان ثابت خود را دارد و با آنها تلفنی ارتباط دارد. گوید: «منتظر می‌مانم تا تلفنم زنگ بخورد و بعد برای رابطه جنسی با مردان بیرون می‌روم. در مواقع دیگر، دوستان زنم وقتی مردانی آماده در دسترس دارند با من تماس می‌گیرند.»
برخی از کارگران جنسی، مثل فردوس، از تلفن برای ارتباط با مشتریان استفاده می‌کنند و دیگر به مکان‌های خطرناک نمی‌روند
فردوس می‌گوید: «آسیب‌پذیر بودم و مثل بسیاری از زنان جوان دیگر در این شهر برای اعتیادم به پول احتیاج داشتم.»
به دلیل پنهان بودن این نوع ارتباط جنسی، هیچ آمار رسمی درباره آنها وجود ندارد. اما شهادت فردوس و دیگران حکایت از محیط خطرناکی دارد که بسیاری از زنان جوان در آن گرفتار شده‌اند.
هدان دو سال و نیم است که کارگر جنسی است. مثل فردوس، این زن۲۳ ساله از خانه فرار کرده و گرفتار استثمار جنسی شده است. او در این چند سال زنان فراوانی را شبیه خود دیده که هیچ حمایتی از آنها وجود ندارد.
از بیرون صدای بچه‌هایی که فوتبال بازی می‌کنند به گوش می‌رسد و هدا با صدایی آرام صحبت می‌کند.
می‌گوید: «بیشتر شب‌ها را در هتل‌ها می‌گذرانم. این در مورد بسیاری از زنان جوان دیگر هم صدق می‌کند. در آنجا با انواع و اقسام مردها روبرو می‌شویم.»
از آنجا که کارگری جنسی در سومالی غیرقانونی است، بسیاری از این زنان در موقعیت‌های خطرناکی قرار می‌گیرند، اما نمی‌توانند به پلیس شکایت کنند.
بی‌بی‌سی از مقامات پلیس موگادیشو و وزارت توسعه زنان و حقوق بشر سومالی در مورد این موضوع و سایر موضوعات مطرح شده در گزارش درخواست اظهار نظر کرد، اما جوابی دریافت نکرد.
به گفته هدان: «بسیاری اوقات دختران با آثار اذیت و آزار بر روی بدنشان به خانه برمی‌گردند. بعضی دیگر هم از طرف افراد مورداعتمادشان مورد سوء‌استفاده قرار می‌گیرند».
فردوس می‌گوید: «اوایل، من با مشتری‌ها به مکان‌های پیشنهادی آنها می‌رفتم اما یک شب کتک خوردم و صورتم کبود شد و خونریزی داشتم. دعوا ازآنجا شروع شد که ما سر قیمت به توافق نرسیدیم.»
«از آن زمان، با هیچ مردی به جاهای خلوت نمی‌روم، صرف نظر از اینکه چقدر پول پیشنهاد کنند. خطرناک است. هتل‌ها را ترجیح می‌دهم چون می‌دانم آسیبی بهم نمی‌رسد و اگر مشکلی هم پیش بیاید ممکن است کسی صدای فریاد و گریه‌های شما را بشنود.»
اما همه این زنان اینقدر خوش‌اقبال نیستند. کارگران جنسی که با مشتری به خانه‌ها و مکان‌های خلوت می‌روند مورد آزار و اذیت و حتی تجاوز گروهی قرار می‌گیرند.
او همچنین می‌گوید که گاهی وقت‌ها از این تجاوزها فیلم می‌گیرند و سپس از زنان اخاذی می‌کنند.
ساحل لیدو موگادیشو بخشی پر رونق از زندگی پایتخت است، اما در نزدیکی آن زندگی پنهانی وجود دارد
«روبرو شدن با عزیزانت سخت است»
هدان می‌گوید که این تصویربرداری ممکن است برای زنان پس از مصرف مواد مخدر اتفاق بیفتد و مردان آنها را مجبور به تقسیم درآمد کنند.
«اگر زنان امتناع کنند، مورد ضرب و شتم و آزار جسمی قرار می‌گیرند. در بعضی موارد، آنها حتی برای آزار بیشتر، تصاویر را به اشتراک می گذارند؛ نوعی باج‌خواهی دیجیتالی.»
هدان می‌گوید: «این اتفاق برای بسیاری از زنان جوانی که می‌شناسم افتاده است. بیشتر آنها از اعتراف به آن خجالت می‌کشند، اما همه می‌دانیم که چی شده است.»
یک گزارش سازمان ملل متحد نشان می‌دهد خشونت جنسی از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰ رشد زیادی کرده است. در این گزارش آمده است که این اعمال خشونت‌بار اغلب در مناطقی که در آنها درگیری و جنگ است، رخ می‌دهد. همچنین«قوانین ضعیف به مجرمان اجازه می‌دهد تا مجازات نشوند و آسیب‌دیدگان هم از هیچ حمایتی برخوردار نیستند.»
فردوس می‌گوید: «در سومالی، هیچ دستگاهی از زنانی مثل ما حمایت نمی‌کند و جایی نیست که بتوان به آن مراجعه کرد. فشار جامعه همه چیز را بدتر می‌کند، به همین دلیل است که بسیاری از این زنان آسیب‌پذیر تمایلی به دریافت کمک ندارند، به خصوص اگرمعتاد باشند.»
هدان و فردوس تاکید می‌کنند که اگر سازوکارها و سازمان‌هایی برای حمایت از آنها وجود داشت، بسیاری از زنان وارد چنین کارهای خطرناکی نمی‌شدند و در دام این زندگی خشن و بهره‌کشی مردان گرفتار نمی‌شدند.
فردوس می‌گوید: «بسیاری از دختران جوان گرفتار اعتیادند که آنها را آسیب‌پذیرتر می‌کند. بسیاری از آنها حتی جایی برای خوابیدن در شب‌ها ندارند.»
این زنان در خیابان‌های اطراف ساحل لیدو و سایر قسمت‌های شهر می‌خوابند. برخی هم برای جای خواب همراه مردان می‌شوند و مجبور به برقراری رابطه جنسی.
فردوس از روی شانه خود به پشت سرش نگاه می‌کند. در امتداد نگاه او زن جوانی نشسته که کودکی را در آغوش گرفته است. او یک کارگر سابق جنسی به نام آمنه است که پس از باردار شدن، زندگی جدیدی را آغاز کرده است.
«آمنه همیشه به من می‌گوید که این زندگی را پشت سر بگذار [و به خانه برگرد]، اما به این راحتی نیست. روبرو شدن با عزیزانت سخت است. من سه سال است که خانواده‌ام را ندیده‌ام.»
ارسال نظر