گذشته تلخ 3 کارگر جنسی در شهر نو تهران / پری و اشرف اعدام شدند !

در دل خانه‌های تنگ و تاریک قلعه و میان لب‌هایی رنگ‌پریده، اسامی پری بلنده، اشرف چارچشم و ثریا ترکه به‌عنوان چهره‌هایی آشنا شنیده می‌شود. بسیاری از زنان و دخترانی که در این شرایط گرفتار شده‌اند، این سه نفر را از نزدیک می‌شناسند. برخی نیز از طریق همین افراد به این خانه‌ها کشیده شده‌اند. یکی از این قربانیان، معصومه است که حالا درمانده و ناامید از جبر زندگی؛ با شنیدن خبر اعدام پری بلنده با لبخندی نشان از رضایت، می‌گوید: «کاش زودتر شرش را از سرمان کم کرده بودند.» او داستانی تلخ از اسارت و قرض‌هایی سنگین با این زنان دارد.

ساعت یک بامداد پنجشنبه، بیست و یکم تیرماه ۱۳۵۸، به حکم دادگاه‌های انقلاب، سه زن و یک مرد به‌جرم افساد فی‌الارض تیرباران شدند. این سه زن، سردستگان شهرنو، شامل سکینه قاسمی مشهور به پری بلنده، صاحب افشاری مشهور به ثریا ترکه و زهرا عافیها مشهور به اشرف چهارچشم بودند. همچنین مرد اعدام‌شده منصور باقریان نام داشت.

پری بلنده؛ زن بدنام شهرنو

دادگاه انقلاب رای خود را با تاکید بر عوارض اجتماعی این افراد صادر کرد. بخشی از رای آن‌ها چنین بود: «به جرم یک عمر فحشا و فساد، خرید و فروش دختران خردسال و زنان گمراه‌شده و دایر کردن مراکز فساد و عشرتکده‌ها که منجر به انحراف نسل جوان این مرز و بوم شده‌اند، این افراد مفسد فی‌الارض شناخته شده و به اعدام محکوم می‌گردند...» (کیهان، پنجشنبه ۲۱ تیر ۱۳۵۸).

دو روز پس از اعدام این سردستگان فساد، خبرنگار روزنامه کیهان به محله شهرنو رفت تا دریابد اهالی چه دیدگاهی نسبت به این اتفاق دارند. در این گزارش میدانی، مردم و قربانیان داستان‌های تلخی از نقش این سردستگان تعریف کردند. یکی از مکان‌های معروف این محله، خانه پری بلنده بود. این خانه که دروازه ورود بسیاری از زنان و دختران به بیراهه فساد به‌شمار می‌رفت، حالا با قفل بزرگی مهار شده بود. پری بلنده برای سال‌های طولانی از دل همین خانه قربانیانش را به خانه‌های فساد می‌فرستاد، و حالا با اعدام او، یکی از مراکز اصلی فساد بسته شده است.

جامعه‌شناسان معتقدند که پدیده‌هایی چون فحشا نتیجه‌ای مستقیم از معضلات اجتماعی هستند. به‌زعم آن‌ها، عواملی همچون فقر اقتصادی، فقر فرهنگی، فشارهای خانوادگی و حتی اختناق اجتماعی عامل اصلی گسترش چنین معضلاتی هستند. بسیاری از زنان حاضر در شهرنو به دلیل ناتوانی در دستیابی به استقلال مالی، به دام سردستگان فساد کشیده شده‌اند. این سردستگان با وعده‌های دروغین و فشار مالی آن‌ها را در چرخه‌ای از سوءاستفاده گرفتار می‌کنند.

تا زمانی که ریشه‌های این مشکلات فرهنگی و اقتصادی قطع نشود، پاک‌سازی اجتماعی از این معضلات به نتیجه مطلوب نمی‌رسد؛ چراکه افرادی مثل پری بلنده و اشرف چهارچشم تنها بخشی کوچک از این معضل گسترده هستند.

پس از اعدام زنان بدنام؛ تحولات اجتماعی در شهرنو

پس از اعدام این سردستگان، مسئولان کمیته شهرنو اعلام کردند که بیش از ۱۰ خانه مربوط به پری بلنده و دوستانش بسته شده و برخی از سردستگان دیگر تحت تعقیب قرار گرفتند. این اتفاق بخشی از اقدامات مسئولان جهت کاهش فساد در این محله بود. علاوه بر این، تلاش‌هایی برای بازگرداندن زنان و دختران به خانه‌ و زندگی‌شان نیز انجام شد که طبق گزارش‌ها، حدود ۲۰ تن از زنان توانستند به خانه‌هایشان بازگردند و برخی از آن‌ها ازدواج کرده‌اند.

پری بلنده؛ نماد فساد اجتماعی

این زن و دیگر سردستگان محله بدنام، با سوءاستفاده از موقعیت آسیب‌پذیر قربانیان، چرخه‌ای از فساد و استثمار را شکل داده بودند. یکی از قربانیان این چرخه، دختری به نام مژگان با سرگذشت تلخی بود. او از سنین پایین تحت سوءاستفاده قرار گرفت و در مسیر فروش و بهره‌کشی بین افراد مختلف دست به دست شد. زندگی او نمایی از چهره زشت فساد اجتماعی و بهره‌برداری غیرانسانی از زنان و کودکان بود.

خاطرات مژگان و دیگر قربانیان، نمایانگر زوایای تاریک قلعه بود؛ جایی که هزاران زن و دختر بی‌پناه به دام سردستگان فساد گرفتار شدند. خاطرات تلخ، امیدهای ناکام و فشارهای بی‌پایان، تصویری تلخ از این روایت اجتماعی به جا گذاشته است.

هیچ شکی نیست که ریشه‌های چنین معضلاتی در ساختارهای اجتماعی و اقتصادی جامعه نهفته است. تا زمانی که این شرایط تغییر نکند، فساد و ناامنی همچنان قربانیان تازه‌ای پدید خواهد آورد.